Analityczne wagi laboratoryjne znajdują zastosowanie w laboratoriach, zakładach jubilerskich, aptekach, instytucjach badawczych oraz w innych miejscach, gdzie niezwykle istotna jest dokładność pomiaru. Wagi te dostępne są w różnych wariantach opartych najczęściej o przetworniki kamertonowe oraz magnetoelektryczne, wzbogaconych o dodatkowe opcje, takie jak np. ważenie zwierząt, ładunków podwieszanych czy sporządzanie receptur.
Waga analityczna mechaniczna, najdawniejsza wersja wagi analitycznej, zbudowana jest na bazie dwustronnej dźwigni równoramiennej (zobacz tu). Ważąc na wadze analitycznej tradycyjnej, odważnik nakłada się na szalkę szczypcami a następnie obserwuje ustalenie równowagi za pomocą za pomocą wskazówki przesuwającej się na tle skali. Bardziej zaawansowaną i późniejszą wersją wagi analitycznej jest waga automatyczna, której mechanizm wraz z szalkami zamknięty jest zwykle w szklanej obudowie w celu ochrony przed wpływem ruchu powietrza w otoczeniu. W takiej wadze odważniki umieszczone są na wieszaczkach wewnątrz obudowy, a konfigurację odważników zmienia się za pomocą pokręteł.
Ważenie polega w przypadku wag analitycznych dwuszalkowych na wyznaczeniu masy ważonego ciała przez porównanie jej z masą wzorcową (odważnik). Zgodnie z zasadami mechaniki Newtonowskiej, dźwignia dwustronna jest w równowadze, gdy suma momentów sił względem osi obrotu jest równa zeru, czyli:
|P1•L1| + |P2•L2| = 0
gdzie: P – ciężar ciała, L – ramię siły.
Obecnie używa się najczęściej jednoszalkowych wag elektronicznych, która po raz pierwszy została zaprezentowana światu w 1945 r przez szwajcarskiego wynalazcę, Erharda Mettlera. Wagi jednoszalkowe działają na zupełnie innej zasadzie niż wagi mechaniczne. Są one kalibrowane za pomocą dodatkowego zewnętrznego (rzadziej) lub wbudowanego wzorca masy o określonej klasie dokładności.
Najnowsze komentarze